سکوت درباره قراردادهای پر ابهام رقبا، حساسیت روی پرسپولیس!
به گزارش خبرنگار قرمزآنلاین، انتقاد اگر در چارچوب حرفه‌ای باشد، می‌تواند سازنده و راهگشا باشد. اما در مصاحبه اخیر عادل فردوسی‌پور و مصطفی لشگری، آن چه شنیدیم بیشتر به «تخریب» شباهت داشت تا نقدی سازنده. یک بازیکن جوان پرسپولیس در مرکز این هجمه قرار گرفت؛ در حالی‌که او نقشی در قراردادها، تصمیمات مدیریتی یا حواشی باشگاه ندارد. چرا باید آینده یک بازیکن صرفاً به دلیل دعوای رسانه‌ای و مدیریتی زیر سوال برود؟
رقبا در آرامش، سرخ ها در کانون حاشیه ها!
در حالی‌که مدیران استقلال قراردادهای پرهزینه‌ای مثل قرارداد با کاریله داشته و فسخ چند صد هزار دلاری را به این باشگاه تحمیل کردند یا مدیران سپاهان با علم بر قرارداد داشتن آلوز با تراکتور اقدام به جذب این ستاره داشتند و تیم خود را تا پای محرومیت پیش برده و حتی قادر به استفاده او هم نیستند، اما هرگز شاهد چنین هجمه های نبودیم. که این سکوت در برابر اشتباهات مالی بزرگ تیم‌های دیگر و در مقابل حساسیت بیش از حد نسبت به پرسپولیس، شائبه برانگیز شده است. به راستی اگر رسانه ها داعیه بی طرفی و عدالت دارند، باید به همه تیم ها به یک چشم نگاه کنند.
تمدید عالیشاه؛ تصمیم فنی یا بهانه رسانه‌ای؟
از سویی تمدید قرارداد امید عالیشاه، هرچند محل بحث میان هواداران باشد، تصمیمی مدیریتی و فنی است. اما تبدیل شدن این تصمیم به محور عصبانیت و حملات رسانه‌ای، بیشتر رنگ و بوی حاشیه دارد تا نقد اصولی. چرا یک موضوع فوتبالی به جای نقد منطقی، با لحن تخریبی و جنجالی مطرح می‌شود؟
شفافیت نادیده گرفته شد
در ماجرای کارتال هم تنها به «نقل‌قول شفاهی» بسنده شد و هیچ مصاحبه رسمی تصویری یا صوتی منتشر نشد. این در حالی است که رسانه حرفه‌ای باید مستند و شفاف سخن بگوید. چرا وقتی پای پرسپولیس وسط است، خبرها غیررسمی و از زبان واسطه‌ها بیان می‌شود؟
بازیکن جوان؛ قربانی دعواها
آنچه در این میان فراموش شد، بازیکن جوانی است که گناه اش تعویض تیم بوده و نقشی در معادلات پشت پرده میان مدیران نداشته است. فخریان باید در زمین فوتبال خود را نشان دهد، اما با جوی که علیه او ایجاد کرده اند معلوم نیست او چگونه خواهد توانست در تیم بزرگ و پرهواداری چون پرسپولیس با یک دو جین بازیکن اسمی خودی نشان دهد . فخریان نه ابزار دفاع رسانه‌ای دارد و نه توانایی مقابله با هجمه افکار عمومی. قرار دادن او در خط آتش دعواهای رسانه‌ای و مدیریتی، خیانت به سرمایه‌های انسانی فوتبال ایران است.
فسخ‌های پرهزینه و اشتباهات سریالی
البته این که از رسانه فردوسی‌پور انتقاد می‌کنیم، به هیچ عنوان به معنای نادیده گرفتن اشتباهات مدیران پرسپولیس نیست. زیرا آن ها طی سال‌های اخیر با فسخ‌های عجیب و غریب، قراردادهای پرابهام و حواشی پی‌درپی در نقل و انتقالات و…بارها تیم را دچار چالش کرده‌اند. این نقد بر رسانه، نمره قبولی برای مدیریت نیست؛ بلکه تأکید بر این است که هر دو طرف – هم رسانه و هم مدیریت – باید پاسخگو باشند.
از سکوت تا تخریب
پرسپولیس در مسیر سخت لیگ بیش از همیشه به نقدهای منصفانه و رسانه‌های مسئول نیاز دارد. نه می‌توان با سکوت در برابر اشتباهات مدیریت، هواداران را گمراه کرد و نه با تخریب رسانه‌ای بازیکنان، سرمایه‌های تیم را سوزاند. نقد باید شفاف، منصفانه و مسئولانه باشد؛ نه گزینشی و حاشیه‌ساز.