صداقت؛ حلقه گمشده پرسپولیس/با حلوا حلوا گفتن، دهان شیرین نمی شود
به گزارش خبرنگار قرمزآنلاین، مراسم روز هوادار پرسپولیس که باید روز شور و همبستگی سرخ‌ها باشد، باز هم به صحنه‌ای برای نمایش سوتی‌های مدیریتی رضا درویش تبدیل شد. تریبونی که باید در اختیار هواداران واقعی باشد، سال‌هاست دست کسانی افتاده که تنها بلدند «بله قربان» بگویند؛ از مجری‌های فرمایشی گرفته تا کانون هوادارانی که فقط اسمش “هوادار” است. نتیجه هم مشخص است: پنهان‌کاری، اغراق و فرافکنی.
اشتباهات فاحش در جذب مدافع سرشناس
درویش در تعریف از سرژ اوریه، او را «بهترین خرید فوتبال ایران پس از انقلاب» معرفی کرد و حتی مدعی شد که در منچسترسیتی بازی کرده است! در حالی که همه می‌دانند اوریه در تاتنهام حضور داشته و هرگز پیراهن منچستر را نپوشیده. چنین سوتی‌هایی نه تنها برای مدیرعامل یک باشگاه بزرگ غیرقابل‌قبول است، بلکه به تمسخر گرفتن شعور هوادار محسوب می‌شود. به راستی چگونه است که درویش از اوریه به عنوان بهترین خرید بعد از انقلاب یاد کند، اما به طور دقیق نداند در چه تیم هایی بازی کرده؟ مدیرعامل پرسپولیس با هر متر و معیاری که این ادعا را مطرح کرده باشد در وهله اول باید رزومه این مدافع ساحل عاجی را می دانست.
فرافکنی درباره بیماری اوریه
درویش همچنین مدعی شده شایعاتی درباره بیماری اوریه مطرح کرده اند، در حالی که واقعیت چیز دیگری است و تست هپاتیت اوریه در واقعیت مثبت از آب در آمد. این بیماری در فوتبال دنیا شناخته‌شده و با دارو کنترل می‌شود، اما مشکل اصلی، شتاب‌زدگی در عقد قرارداد بدون انجام تست‌های پزشکی کامل بود. حتی اگر بحث هپاتیت نبود، اوریه با مصدومیت طولانی‌مدت مواجه بود و برای ماه‌ها نمی‌توانست بازی کند.
قرارداد فخریان و پرسش هایی که بی جواب مانده
در موضوع قرارداد مجتبی فخریان نیز به‌جای شفاف‌سازی، دوباره شاهد مغلطه و سخنان مبهم بودیم. این روش تکراری درویش است؛ او وقتی تحت فشار قرار می گیرد هیچ توضیح روشن و مستقیمی برای پرسش‌های هواداران ندارد!
پول‌هست، پول نیست!
مالک باشگاه می گوید محدودیتی برای مدیریت در جذب بازیکن ایجاد نکرده اند و تا الان برای حتی یک بازیکن نبوده که بگویند بانک شهر تنگنای مالی دارد. احمدی همچنین حمایت از باشگاه پرسپولیس را از اولویت های بانک شهر قلمداد کرده و گفته در یک مورد هم خساست به خرج داده نشده و… که این صحبت ها خود به ابهامات بیشتر دامن می زند و این پرسش را به وجود می آورد که اگر بانک شهر دست باشگاه را در هزینه ها باز گذاشته پس چرا به رغم پایان نقل و انتقالات، هنوز در پست هایی که هاشمیان مدنظر دارد بازیکنی جذب نشده؟ بقول معروف با حلوا حلوا گفتن دهانن شیرین نمی شود و تا زمانی که مدیران باشگاه به وعده های خود جامه عمل نپوشاند اوضاع تغییر نمی کند.
قراردادها و فسخ‌های عجیب
از طرفی باشگاه همچنان بابت قرارداد و فسخ عجیب با وحید امیری زیر سؤال است. مدیریتی که نمی‌تواند حتی با کاپیتان تیم ملی قراردادی اصولی ببندد، چطور می‌خواهد مدعی مدیریت در سطح بین‌المللی باشد؟
مقایسه با استقلال؛ تناقض آشکار
در همین روزها که استقلال از خارجی های اسمی و گران خود رونمایی می کند، درویش مدام در حال تکرار این جمله کلیشه ای است که «بازیکن خارجی به ایران نمی‌آید». حتی اگر نپرسیم رقیب سنتی چطور منیر الحدادی و امثال آن را جذب کرده، باز هم این پرسش مطرح می شود که اگر ادعای درویش درست است، پس چطور اوریه و باکیچ جذب شدند؟ این تناقض بزرگ نشان می‌دهد مشکل شرایط ایران نیست، بلکه ریشه در مدیریت ناتوان و بی‌برنامه درویش دارد.
بحران در کمین پرسپولیس
در مجموع می توان گفت پرسپولیس امروز اسیر دو بحران است:
۱. مدیرانی که با فرافکنی، نداشتن شفافیت و بی‌عملی، باشگاه را عقب می‌برند.
۲. تریبون‌هایی که به دست مجری‌های بله‌قربان‌گو و کانون‌های فرمایشی افتاده و صدای واقعی هوادار را خفه کرده‌اند.
اگر این چرخه شکسته نشود، پرسپولیس نه با اوریه و نه با هیچ ستاره‌ای به جایگاه واقعی‌اش نمی‌رسد.