وقتی قلعه نویی همچنان دنبال دشمن فرضی است؛ پوشش ضعف های فنی با حمله به منتقدین!

به گزارش قرمزآنلاین، با اینکه تیم ملی فوتبال ایران مقابل کیپ ورد به برتری رسید، اما فوتبال تماشاگر پسندی را ارائه نداد و امیر قلعه نویی که می دانست بخاطر سبک دفاعی اش از تیم ملی انتقاد خواهد شد زودتر دست پیش را گرفته و بار دیگر در کنفرانس خبری مدعی شد:«برخی منتظرند تیم ملی شکست بخورد تا به او حمله کنند!»

به درستی مشخص نیست در ذهن سرمربی تیم ملی چه می گذرد که تا این حد نسبت به همه چیز در این فوتبال بدبین است؟ او سالهاست از دشمنان فرضی ای حرف می زند که هر جا که بوده است، چه در تیم باشگاهی و چه ملی با او خصومت دارند! قلعه نویی به قدری از حسادت ها و دشمنی ها گفته و از کمبود امکانات و کاستی ها نالیده که بیراه نیست اگر بگوییم ادبیاتش برای همه آشنا و تکراری شده است. شاید بد نباشد سرمربی تیم ملی به جای این همه بهانه تراشی و حرف های خسته کننده، کمی انتقاد پذیر باشد و ضعف های خود را هم بپذیرد.

به راستی چطور وقتی او پشت سرهم در لیگ داخلی، جام کسب می کرد کسی با او دشمنی نداشت و طی ۱۳ سال اخیر که هیچ دستاوردی نداشته، یکباره همه با او خصومت پیدا کرده باشند؟ قلعه نویی چه بپذیرد یا نه، سایر خاک خورده های این فوتبال هم به اندازه او و چه بسا بیشتر از او، نگران و دلسوز تیم ملی هستند و حق دارند درباره کیفیت تیمی که به همه مردم تعلق دارد نظر دهند. بنابراین سرمربی تیم ملی حتی اگر خوشایندش نباشد باید با جان و دل به انتقادات گوش دهد و به جای ساکت کردن منتقدانش با یک مشت حرف تکراری، پاسخگوی انتقادات باشد.

پرواضح است که تیم ملی با این روش در جام جهانی دچار مشکل خواهد شد و اگر قلعه نویی نخواهد تغییری در سبک تیم ملی ایجاد کند و نقاط ضعف اش را برطرف سازد در مقابل حریفان تحقیر خواهیم شد. بار دیگر تاکید می کنیم تیم ملی ملک شخصی کسی نیست و باید به همه پیشکسوتان و کارشناسان اجازه دهد آزادانه نظرات خود را بیان کنند، حتی اگر خوشایند سرمربی تیم ملی نباشد.

قلعه نویی حتما فوتبالی که ازبکستان مقابل تیم ملی مصر به نمایش گذاشت را باید دیده باشد. حتی اگر نتیجه چیزی غیر از برد شاگردان کاناوارو بود قطعا باز هم رضایت مندی فوتبالدوستان این کشور را به همراه داشت، چرا که ازبکستان، همان نمایشی را به اجرا گذاشت که هر هواداری از تیمش انتظار دارد.‌ چه خوب است سرمربی تیم ملی به جای غرق شدن در آمار و دل بستن به بردهای شکننده اش مقابل تیم های درجه چندم واقعیت های تیمش را هم ببیند و مثل سرمربی جوان ازبکستان جسور و نترس باشد.