
پرسپولیس در آستانه فصلی تازه؛ در سایه بلاتکلیفی و امید
به گزارش خبرنگار قرمزآنلاین، حتی بدبینترین هوادار پرسپولیس هم تصور نمیکرد فصل جدید لیگ برتر، بدون سرمربیای آغاز شود که هنوز با باشگاه قرارداد رسمی دارد. آن هم درست در روزهایی که برای نخستین بار پیش از شروع نقلوانتقالات، پرسپولیس مسیر حرفهای و هدفمند جذب بازیکن را طی میکرد.
قراردادهایی که پشتوانه ندارند
در پرسپولیس، انگار یک اصل نانوشته وجود دارد: داشتن قرارداد، به معنای تضمین ادامه همکاری نیست. نمونهاش را در پرونده علیرضا بیرانوند دیدیم که با وجود قرارداد، فسخ کرد و رفت؛ و هنوز هم حکم نهایی آن پرونده صادر نشده است. حالا نیز با جدایی ناگهانی کادرفنی قبلی، باشگاه وارد مرحلهای تازه از بحران شده است.
سه سال، ۳ مربی؛ یک هشدار جدی
در سه فصل اخیر، پرسپولیس تقریباً هر نیمفصل یک سرمربی داشته. این ناپایداری، نهتنها در روند فنی تیم تأثیر گذاشته، بلکه در اعتماد هواداران هم خدشه وارد کرده است. در فصل گذشته، تنها دستاورد قابل اشاره تیم، برد در دربی ها بود. جامی به ویترین باشگاه اضافه نشد و پرسپولیس حتی در آسیا هم دیده نشد.
هوادار، نگران و خسته
امروز پرسپولیس درگیر بحرانی پیچیدهتر از یک جدایی فنی است. ترس از آینده، تردید نسبت به تصمیمات مدیریت، و گمانهزنیهای بیپایان درباره سرمربی جدید، آرامش را از هواداران گرفته. رفتن مربیای که قرار بود آیندهساز باشد و آمدن گزینهای که ممکن است با اولین نتیجه ضعیف، زیر آوار توقعات له شود، هوادار را به مرز ناامیدی رسانده است.
سرمربی آینده؛ مدرک اروپایی، تجربه محدود، آزمون بزرگ
انتخاب سرمربی ایرانی برای فصل پیشروی پرسپولیس، تصمیمی است که موافقان و مخالفان زیادی دارد. مربیای که دارای بالاترین مدرک مربیگری فوتبال اروپا (پرولایسنس یوفا) و تجربه بینالمللی است، اما هنوز در قامت سرمربی تیمی بزرگ و پر فشار مثل پرسپولیس آزموده نشده.
آزمون سخت وحید
نبود تجربه باشگاهی جدی، بهویژه در چنین سطحی، باعث شده برخی این انتخاب را پرریسک بدانند. با این حال، حضور چهرههایی چون کریم باقری و خانبان در کادر فنی، میتواند به مدیریت بهتر فضای تیم کمک کند و تکیهگاهی در روزهای دشوار باشد. در شرایط خاص و متاثر از فضای جنگی و ناپایداری منطقه، پرسپولیس تصمیم گرفته از ظرفیت داخلی استفاده کند. بهنظر میرسد وحید هاشمیان، با تمام محدودیتها و فرصتهایش، در آستانه یکی از حساسترین آزمونهای دوران حرفهای خود قرار گرفته است.
کلام آخر این که سرمربی هرکسی باشد، وظیفهی ما بهعنوان هوادار، پیشکسوت، رسانه و…حمایت تماموکمال از اوست. چرا که موفقیت پرسپولیس، نتیجه همدلی همه اجزای باشگاه است؛ نه فقط یک اسم روی نیمکت.