پرسپولیس و داستان تکراری جدایی مربیان موفق/صدای زنگ خطر را می شنوید؟
پرسپولیس در سالیان اخیر، سه مربی موفق را به دلیل ضعف های مدیریتی از دست داده است.
به گزارش خبرنگار قرمزآنلاین، یحیی گل محمدی پس از ۴ سال پرماجرا و کسب افتخارات متعدد از جمع سرخپوشان جدا شد. او در شرایطی نیمکت اش را به نفر بعدی می سپارد که این تیم هنوز در دو جام شانس کسب قهرمانی دارد. پرسپولیس که نیم فصل را با ایستادن در رتبه سوم به پایان برد، هم اکنون تنها دو امتیاز با صدر جدول لیگ برتر فاصله دارد و مدعی اصلی کسب قهرمانی در این مسابقات به شمار می رود. جام حذفی دیگر رقابتی است که سرخ ها از بهمن ماه آن را با تقابل مقابل نفت و گاز گچساران استارت خواهند زد و باید دید در پایان می توانند از عنوان قهرمانی خود در فصل قبل دفاع کنند؟ گفتنی است پرسپولیس در فصلی که گذشت موفق شد دوگانه کسب کند و همانطور که اشاره شد در این فصل نیز مدعی کسب قهرمانی است.
گل محمدی در مسیر کالدرون
متاسفانه مشکلات مالی و مدیریتی به گل محمدی این اجازه را نداد تا کار نیمه تمام خودش در پرسپولیس را به پایان برساند و این مربی که از چند ماه قبل نامه فسخ قرارداد خودش را به باشگاه داده بود بعد از اینکه متوجه شد امیدی به بهبود اوضاع نیست تصمیم خود را عملی کرد تا بار دیگر تاریخ برای سرخ ها تکرار شود. یازدهم دیماه ۹۸، یعنی درست در همان تاریخی که گل محمدی کناره گیری خود از هدایت پرسپولیس را اعلام کرد وکیل گابریل کالدرون با ارسال نامه‌ی رسمی به مدیریت وقت پرسپولیس اعلام کرد این باشگاه به تعهدات مالی خود در قبال کالدرون عمل نکرده و این مربی می‌تواند قراردادش را یک طرفه فسخ کند. چند روز بعد هم این تهدید عملی شد و این مربی آرژانتیتی که توانسته بود پرسپولیس را به قهرمانی نیم فصل لیگ برتر نوزدهم برساند از جمع سرخپوشان جدا شد. در ادامه نیز مدیران وقت با باشگاه پدیده وارد مذاکره شدند و شرایط حضور یحیی گل محمدی را که نتایج خوبی با تیم مشهدی کسب کرده بود در پرسپولیس فراهم آورند.
وجه اشتراک مربیان پرسپولیس
نکته قابل توجه اینجاست که کالدرون هم در شرایط مشابه جانشین برانکو ایوانکوویچ شد؛ یعنی تیم قهرمانی را تحویل گرفت که مربی اش نه بخاطر عملکرد خودش، بلکه بابت ضعف های مدیریتی و عدم دریافت مطالباتش جدا شده بود. در واقع حرف مشترک یا بهتر بگوییم دلیل عمده تمامی مربیان سالیان اخیر پرسپولیس برای جدایی از این باشگاه یک چیز بوده؛ ناکارآمدی مدیران. اما تا به کی باید این اتفاقات ادامه پیدا کند و سرخ ها مربیان موفق خود را بخاطر ضعف های مدیریتی از دست دهند؟ چرا پایانی بر مشکلات مالی پرسپولیس نیست؟ حتی خصوصی سازی هم نتوانست تاثیر چندانی در شرایط این تیم ایجاد کند و همچون سال های گذشته همچنان شاهد بدهی باشگاه به افراد مختلف و عقب افتادن مطالبات بازیکنان و…هستیم. حتی این نگرانی وجود دارد که شاید پرسپولیس بودجه کافی برای جذب مربی و بازیکنان مدنظرش را در نقل و انتقالات زمستانی نداشته باشد.
ضعف های مدیریتی برای جان سرخ ها
علی رغم آنچه گفته شد برخی رسانه ها به جای اینکه دنبال یافتن ریشه مشکلات پرسپولیس باشند تعداد استعفاهای گل محمدی را دستاویز قرار داده اند، بدون اینکه به این توجه داشته باشند که این مربی در این فصل و فصول قبل برای مدعی نگه داشتن این تیم چه مشکلاتی را از سر گذارنده است. او در نقل و انتقالات تابستانی بخاطر کم کاری مدیران و قانون من در آوردی سقف بودجه نتوانست بازیکنانی را که نیاز داشت به تیمش اضافه کند و عیسی آل کثیر را که در نیم فصل دوم نقش بسزایی در هر دو قهرمانی پرسپولیس داشت از دست داد تا با تیمی نصف و نیمه که دروازه بان ذخیره مطمئن و فوروارد کافی نداشت پا به لیگ بیست و سوم بگذارد؛ لیگی که یکی از بی نظم ترین فصول خود را پشت سر می گذارد و مرتبا دچار وقفه است. از حضور پرتعداد بازیکنان پرسپولیس در اردوهای تیم ملی و مصدومیت های سریالی بازیکنان در طول فصل چیزی نگوییم بهتر است. با این اوصاف گل محمدی پا به پای رقبا برای مدعی نگه داشتن پرسپولیس جنگید، اما چیزی که قدم های این مربی را سست کرد مشکلات داخلی خود تیم بود که حل نشدنی بنظر می رسد. و مدیریتی که باید پشت سرمربی و بازیکنان باشد و نبود.
رفت و برگشت های تکراری
نه فقط امسال که در دوره های گذشته هم وضع به همین منوال بوده. اگر فلش بکی به گذشته داشته باشیم و استعفاهای قبلی گل محمدی را مرور کنیم خواهیم دید که اغلب آنها بخاطر شرایط نامناسب مدیریتی بوده. یکبار بخاطر اختلاف با رسول پناه که مدیری پرحاشیه بود که از فوتبال و اصول مدیریتی چیزی سرش نمی شد. اینکه چنین فردی چرا و چگونه پا به باشگاه بزرگ پرسپولیس گذاشت و چطور باعث فراری دادن ستاره های تیم شد می توان ده ها سطر نوشت. بار دیگر در اعتراض به بلاتکلیفی مدیریتی باشگاه و عدم تعیین مدیرعامل از سوی سجادی. او چندین بار هم در واکنش به بدقولی های باشگاه مبنی بر پرداخت نشدن مطالبات بازیکنان استعفا کرد. در واقع به جز یک مورد که در اعتراض به داوری بازی با استقلال در دور برگشت فصل بیست و یکم باشد، عمده دلایل استعفاهای گل محمدی بخاطر مسائل مالی و مدیریتی بوده. نکته ای که مرتضی پورعلی گنجی هم در گفت و‌گوی اخیر خود به آن اشاره داشت.
گل محمدی؛ باثبات ترین مربی لیگ
اما منتقدان گل محمدی که او را بابت استعفاهایش سرزنش کرده و آن را وسیله ای برای رسیدن این مربی به خواسته هایش می دانند، بگویند او چه خواسته غیر معقولی جز حل مشکلات پرسپولیس داشته؟ آن هم وقتی می بینیم برخی مربیان خواسته های بلند پروازانه در نقل و انتقالات دارند و یک دوجین ستاره را آن هم در پنجره زمستانی می خواهند؟ به راستی کدام مربی می توانست با مشکلات پرسپولیس کنار بیاید و با مدیران مختلف سر و کله بزند؟ یحیایی که طی این سالها با ۵ مدیرعامل از جمله انصاری فر، رسول پناه، سمیعی، صدری و درویش کار کرد و همانطور که گفته شد علی رغم اختلاف با برخی از آن ها ۷ قهرمانی را طی ۴ سال به ارمغان آورد. او در حالی جدا شد که باثبات ترین مربی لیگ لقب داشت و این ثبات جز صبر و تلاش بدست نمی آمد.
هشدار به پرسپولیس
گل محمدی با همه خوبی ها و بدی هایش دیگر در پرسپولیس نیست و چیزی که در حال حاضر باید مورد توجه قرار بگیرد این است که آیا مربی بعدی به مانند او صبور خواهد بود و پای مصائب تیم خواهد ماند؟ اویی که از جنس خود تیم بود نتوانست این شرایط را تاب بیاورد آیا یک خارجی خواهد توانست؟ حتی اگر آن شخص برانکویی باشد که با پرسپولیس بیگانه نیست. چرا که او هم بخاطر همین بدقولی ها و ضعف هایی که مدیران باشگاه داشتند ۴ سال قبل از تیم جدا شد. جدایی گل محمدی یک هشدار بزرگ برای سرخ هاست که اگر فکری به حال این وضعیت نکنند دیر یا زود مربی بعدی را هم از دست خواهند داد.
