شیر سرخ در خانه، محتاط در سفر
پرسپولیس در خانه عملکرد به مراتب بهتری نسبت به بازی های خارج از خانه داشت.
به گزارش خبرنگار قرمزآنلاین، پرسپولیس در فصل ۱۴۰۳–۱۴۰۴ لیگ برتر ایران، بار دیگر با انگیزه‌ای مضاعف پا به رقابت‌ها گذاشت تا اقتدار خود را تکرار کند. اما آمار و عملکرد این تیم نشان می‌دهد که سرخ‌پوشان پایتخت در این فصل با چهره‌ای دوگانه ظاهر شدند؛ یکی مقتدر در خانه و دیگری محتاط و کم‌رمق در خارج از آن.
ورزشگاه آزادی؛ دژ مستحکم سرخ‌ها
پرسپولیس در خانه، عملکردی درخشان داشت و در ۱۱ دیدار خانگی، موفق به کسب ۸ پیروزی شد. تنها یک بار تسلیم شد و یک بار نیز تن به تساوی داد. کسب ۲۵ امتیاز از مجموع ۳۳ امتیاز ممکن در خانه، نشان از تمرکز بالا و بهره‌گیری هوشمندانه از امتیاز میزبانی داشت. سرخ‌ها در آزادی ۱۶ گل زدند و تنها ۷ بار دروازه‌شان باز شد. این عملکرد، پرسپولیس را در رده دوم جدول بازی‌های خانگی قرار داد؛ پشت سر سپاهانی که از ابتدا تا پایان فصل در صدر رقابت خانگی ایستاد.
سفرهای سخت؛ کمرنگ شدن سایه قهرمان
اما داستان پرسپولیس در بازی‌های خارج از خانه کاملاً متفاوت بود. آن‌ها در ۱۰ بازی خارج از تهران، تنها ۴ برد به‌دست آوردند؛ با ۴ تساوی و ۲ شکست، ۱۶ امتیاز از ۳۰ امتیاز ممکن را کسب کردند. آخرین برد خارج از تهران سرخ‌پوشان به دیدار با ملوان در آذرماه برمی‌گردد و از آن پس، پرسپولیس نتوانست در خانه حریفان چهره‌ای مدعی به خود بگیرد.
نوسان در خانه و بیرون از آن
پرسپولیس در فصل ۱۴۰۳–۱۴۰۴ اگرچه همچنان یکی از مدعیان بزرگ باقی ماند، اما نوسان بین خانه و خارج از خانه چالشی بود که مانع درخشش کامل تیم شد که این مسئله بی تاثیر از تغییراتی نبود که در طول فصل داشت. شاید کلید بازگشت به اوج، در ثبات تاکتیکی و بازیابی روحیه مبارزه‌طلبانه‌ای نهفته باشد که این تیم در سال‌های اخیر با آن شناخته شده است.